تقدیم به شما عزیزانی که با حضور سبزتان پای صندوقهای رای مشت محکمی

به دهان دشمنان ایران زدید....

اوایل دهه شصت نوجوانی بیش نبودم،
اما خوب به خاطر دارم آن روزهایی را كه تنها شامپوی موجود، شامپوی خمره ای زرد رنگ داروگر بود.



تازه آن را هم باید از مسجد محل تهیه می كردیم و اگر شانس یارمان بود
و از همان شامپوها یك عدد صورتی رنگش كه رایحه سیب داشت گیرمان می آمد حسابی كیف می كردیم.
سس مایونز كالایی لوكس به حساب می آمد و پفک نمکی و ویفر شكلاتی یام یام تنها دلخوشی كودكی بود.

صف های طولانی در نیمه شب سرد زمستان برای 20 لیتر نفت،

بگو مگو ها سر كپسول گاز كه با كامیون در محله ها توزیع می شد،

خالی كردن گازوئیل با ترس و لرز در نیمه های شب.
روغن، برنج و پودر لباسشویی جیره بندی بود،
نبود پتو در بازار خانواده تازه عروسان را برای تهیه جهیزیه به دردسر می انداخت و پوشیدن كفش آدیداس یك رویا بود.

همه اینها بود، بمب هم بود و موشك و شهید و ...
اما كسی از قحطی صحبت نمی كرد!
یادم هست با تمام فشارها وقتی وانت ارتشی برای جمع آوری كمك های مردمی وارد كوچه می شد
بسته های مواد غذایی، لباس و پتو از تمام خانه ها سرازیر بود.
همسایه ها از حال هم با خبر بودند، لبخند بود، مهربانی بود، خب درد هم بود.
امروز اما فروشگاه های مملو از اجناس لوكس خارجی در هر محله و گوشه كناری به چشم می خورند و هرچه بخواهید و نخواهید در آنها هست.
از انواع شكلات و تنقلات گرفته تا صابون و شامپوی خارجی، لباس و لوازم آرایش تا موبایل و تبلت، داروهای لاغری تا صندلی های ماساژور، نوشابه انرژی زا تا بستنی با روكش طلا، رینگ اسپرت تا...
و حال با تن های فربه، تكیه زده بر صندلی های نرم اتومبیل های گرانقیمت از شنیدن كلمه قحطی به لرزه افتاده به سوی بازارها هجوم می بریم.
مبادا تی شرت بنتون گیرمان نیاید! مبادا زیتون مدیترانه ای نایاب شود!
متاسفانه اشتهایمان برای مصرف، تجمل، پُز دادن و له كردن دیگران سیری ناپذیر شده است ...
ورشكسته شدن انتشارت، بی سوادی دانشجوهامان، بی سوادی استادها، عقب افتادگی در علم و فرهنگ و هنر، تعطیلی مراكز ادبی فرهنگی و هنری و ...
برایمان مهم نیست ولی از گران شدن ادكلن مورد علاقه مان سخت نگرانیم! ...
می شود كتابها نوشت...
خلاصه اینكه این روزها لبخند جایش را به پرخاش داده و مهربانی به خشم.

فقط كافیه یك ذرّه احساس كنیم كه یكى مخالف نظر ماست اونوقت چنان نابودش می كنیم كه انگار هیچ خدایی رو بنده نیستیم
هركس تنها به فكر خویش است، به فكر تن خویش!
قحطی امروز قحطی انسانیت است؛
قحطى اخلاق است؛
قحطی همدلی؛
قحطى رأفت؛
قحطی عشق؛
که ما ایرانیان در این روزگاران آن را به وضوح لمسش می کنیم ...

اسرار زندگی مردی 20 سال پس از مرگ

معمای زندگی پررمز و راز یک مرد که سال‌ها با شناسنامه و هویت مرد دیگری زندگی کرده بود 20 سال پس از مرگش، وحشتناک‌ترین کابوس زندگی همسر و چهار فرزندش شده است.

 باز هم ترور . بازهم دانشمند هسته ای.بازهم دست اسرائیل و امریکا در این ترور!

سخنگوی وزارت خارجه با محکومیت ترور شهید احمدی روشن به سکوت معنادار غرب در حذف فیزیکی دانشمندان هسته‌ای کشور اشاره و تصریح کرد: این روش‌های غیرانسانی را پیگیری و به سازمان‌ها و مسئولان مربوطه شکایت می‌کنیم.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:همه ما افرادی بسیاری زیادی را می‌شناسیم که خوردن غذا را بسیار دوست دارند و مهمترین سرگرمی آنها خوردن می‌باشد اما مطمئناً کسی را ندیده اید که عاشق خوردن شن باشد.در مورد این زن که اقدام به خوردن شن و ماسه می‌کند اطلاعات زیادی وجود ندارد تنها اینکه این خانم در یکی از روستاهای روسیه زندگی می‌کند.

نکته جالب این هستش که این خانم در انتخاب شن و ماسه دقت بسیار زیادی می‌کند و با وسواس خاصی این مواد را تهیه می‌کند.

جـدول نـرخ جدیـد جریـمه های راننـدگی

هشـدار به راننـدگان

کریسمس برتمام مسیحیان ایران مبارک

هدیه BMW برای کریسمس

هدیه ب ام و برای کریسمس؛ غول650 اسب بخاری از سری 6

حتما وقتی آقای مامور خرید پلیس راهور، رفته این مانکن را بخرد و فاکتور را به اسم ناجا گرفته، فروشنده حسابی تعجب کرده ... لابد با تعجب پرسیده: ببخشید جناب سروان! شما مانکن برای چی می خواهید؟ شاید هم اصلا مانکن را نخریده باشند، مانکن فرسوده ویترین یک آشنا بوده است که مامور کشیک، آن را قرض کرده یا هدیه گرفته، در یک اقدام خلاقانه به جای خودش و البته انجام وظیفه، یونیفورم تنش کرده و گذاشته کنار جاده... مهم این است که این مانکن هم تقریبا می تواند به خوبی مامور واقعی انجام وظیفه کند، فقط نمی تواند جریمه بنویسد! ماکت بنز الگانس و سمند دیده بودیم اما این ماکت آدم نما چیز جالب و عجیبی است ... نه؟

منطق مترسک، ترساندن است، مترسک مزرعه و حکایت آن آدمک چوبی، پارچه‌ای با کلاه حصیری برای این است که گنجشک‌ها، کلاغ ها را بترساند که دانه‌ها، بذرها، میوه‌ها را نخورند، بترسانندشان که روزی‌شان را جای دیگر حواله کند، بگذریم که کم‌کم کلاغ‌های باهوش‌تر، ترس‌شان از مترسک می‌ریزد، اما این مانکن یونیفورم‌پوش کنار جاده‌ای مجهز به دوربین سرعت سنج، آمده است یا آورده اندش برای ترساندن آدم‌ها! آدم‌ها را می‌ترساند که خودشان را به کشتن ندهند، خوب هم می‌ترساند! راننده ها زبان جریمه و پول را خوب می‌فهمند، حتی متاسفانه گاهی بهتر از زبان جان...

هرچی مهربونتر باشی بیشتر بهت ظلم میکنن

هرچی صادق تر باشی بیشتر بهت دروغ میگن

هرچی خودتو خاکی تر نشون بدی واست کمتر ارزش قائلند

هرچی قلبتو آسونتر در اختیار بذاری راحت تر لهش میکنن

و اگر بدونند که منتظری و بهشون احتیاج داری اندازه یه دنیا ازت فاصله می گیرند

pouya